جشن آذرگان

بهره گیری از آیین ایرانی در جهت یاری رسانی به مبارزات در راه آزادسازی میهن

هر جشن یا به­عبارتی یزشن در
ایران باستان دارای دو سوی فلسفی و نمادین بوده­است. سوی فلسفی بیشتر به زمان و
دلیل جشن و سوی نمادین به آیین­ها و مراسم رایج در جشن­ها مربوط است. اینک پیشنهاد
میشود تا سوی سوم به برگزاری این آیین کهن افزوده شود. بهره گیری از برپایی هرچه
باشکوه تر این جشنها با انگیزه آزادسازی میهنمان از چنگال حاکمین ضد ایرانی
یکی از مهمترین این یزشن ها
"جشنها" همانهایی هستند که با برپایی آتش اجرا میشدند. آتش بعنوان نمادی
نیروزا و یاری رسان در فرهنگ ایران کهن مورد استفاده قرار میگرفته است. نبرد با
تاریکی از یکسو و گرمابخشی در شبهای سرد و تاریک زمستان گویای همین ویژه گیهای
سمبلیک میباشند. سخت ترین ماه سال بنام
آتش (آذر) نامگذاری شده است و جشنی که در نهمین روز این ماه برگزار میشده است
آذرگان نام دارد. ولی امروز این جشن نه در نهم
آذر ماه، بلکه در سوم آذر ماه ِ کنونی برگزار می گردد. دلیل این اختلاف ِ زمان ِ
بر گزاری ِ دیروز با امروز، تغییر سال شمار ِ نیاکانمان در امروز است. زیرا در
دوره ی باستان سال به دوازده ماه و هر ماه به سی روز تقسیم می شد. اما امروز شش
ماه اول ِ سال به سی و یک روز و پنج ماه بعدی به سی روز و ماه آخر سال به بیست و
نه روز واگر سال کبیسه باشد به سی روز تقسیم می گردد. به همین دلیل، جشن ِ آذرگان،
نسبت به سال شمار ِ دیروز، شش روز جلوتر، یعنی سوم آذر ماه برگزار می شود که این
روز منطبق با روز ِ نهم آذر ماه، در دوران ِ نیاکانمان است

در این روز نیاکانمان به رقص و شادی و شادمانی وشادخوانی می
پرداختند. مردم بر بام خانه ها و معابر آتش می افروختند، نور و روشنایی و انرژی را
درود میفرستادند و شب و تیرگی و تاریکی را از هستی خود می زدودند

نام ِآذر، نام ایزدی است ویژه ی همه ی آتش ها و از
احترام ویژه ای نسبت به سایر ِ عناصر چهارگانه برخوردار می باشد و جشن آذرگان در
کنار جشن های دیگر ِ آتش، چون سده و اردیبهشتگان و چهارشنبه سوری، ستایشی است
سزاوار از این عنصر اهورایی. باشد که با برافروختن آتش در این جشن ِ سزاوار ِ شرر،
در دل و جان ِ تک تک ِ ما، آتشکده های ِ پدران ِ مان، زبانه بکشد و هر آنچه تاریکی
و تیرگی است، را بدرد و آفتابی فروزان را بر پهن دشت ِ بی کران سرای ایرانزمین
بگستراند

شب همواره نماد ِ مرگ و اهریمن را در باور ِ پدران ِ
باستانی ِ ما نشانده بود و پیدایش ِ آتش، پیروزی روشنایی را بر تاریکی و جهالت و
تیرگی آواز داده بود. از پس ِ پیدایش ِآتش بود که نیاکانمان توانستند دل تاریکی را
بدرند و در کنار ِ آتش، ساغر را از باده پر کنند و در اوج ِ شادی و شادمانی، خون
رگ ِ تاک را در کام ِ خود بریزند و شب ِ مستان ِ عاشقان را، با فروغ ِ آتش، جلوه
ای از شور و شیدایی و طراوتی از عشق ِ رعنایی و لطافتی از گونه های ِ ارغوانی ِ
شفق گون ببخشند

ای ماه، رسید ماه آذر / برخیز و بده می چو آذر
آذر بفروز و خانه خوش کن/ ز آذر صنما به ماه آذر

سمبل این روز گل "آذریون" است. آذریون همان گلی است که اکنون آفتاب گردان می نامند
نیایش ویژه این روز چنین است:
ای پرتو اهورامزدا! خشنودی و ستایش آفریدگار و آفریدگانش
برساد! افروخته باش در این خانه! پیوسته افروخته باش در این خانه! فروزان باش در
این خانه! تا دیر زمان افزاینده باش در این خانه! به من ارزانی ده ای آتش! ای پرتو
اهورامزدا! آسایش آسان! پناه آسان! آسایش فراوان! فرزانگی، افزونی، شیوایی زبان و
هوشیاری روان و پس از آن خرد بزرگ و نیک و بی زیان و پس از آن دلیری مردانه،
استواری، هوشیاری و بیداری، فرزندان برومند و کاردان، کشورداری و انجمن آرا،
بالنده، نیک کردار، آزادی بخش و جوانمرد، که خانه مراوده مرا و شهر مرا و کشور مرا
آباد سازند و انجمن برادری کشورها و همبستگی جهانی را فروغ بخشند
راستی
بهترین نیکی است، خرسندی است.خرسندی برای کسی که راستی را برای بهترین راستی
بخواهد